Tijdens fysiotherapie merk ik dat ik aan het opbouwen ben, ik lever minder in dan dat ik aansterk, en dat geeft me letterlijk en figuurlijk weer kracht. Zelfs het fietsen er naar toe begint leuk te worden en ik merk dat ik de afstand steeds sneller afleg (lang leve de Iphone!).
Omdat een vriendin van ons haar verjaardag vierde, had ik mijn arts een mailtje gestuurd met de vraag of hij het veilig zou vinden als ik op dat feest aanwezig zou zijn.
Gelukkig antwoordde hij positief en met mijn eigen voorzichtigheid en het vermijden van contact met kinderen die een van de bekende kinderziektes hebben of zouden kunnen hebben (waterpokken heerst(e) erg in mijn omgeving bijvoorbeeld), mocht ik me voor het eerst sinds een jaar weer onder een grotere groep mensen vertonen. Voor mij was het best een spannend moment en ik moest mezelf ook even over een drempeltje heen zetten, maar uiteindelijk voelde het goed en heb een gezellige avond gehad!
Ook heb ik even in de H&M rondgelopen, ik moest echt heeeeel nodig een broek hebben die niet van m'n kont afzakte ;-), maar ik was heel blij dat ik daar snel weer buiten stond (met nieuwe broek!) want aan zo'n mierennest moet ik nog even wat langzamer wennen. Zo kom je er meteen achter wat je "normaal" gesproken allemaal voor lief neemt.
Gisteren heb ik een intake gesprek voor het Herstel en Balans traject en als ik "toegelaten" word, ga ik drie keer in de week sporten (zowel in een groep als individueel) in combinatie met psycho educatieve therapie samen met andere strijders/survivors. Ben erg benieuwd hoe ik het ga vinden, maar heb er vertrouwen in dat ik aan het einde (het traject duurt drie maanden) helemaal in balans ben en een heel eind op weg ben naar herstel. Fysiotherapie blijft ook gewoon doorgaan, dus waarschijnlijk ben ik binnenkort 5 dagen per week onder de pannen ;-)
Tussen bovenstaande evenementen door ben ik naar kapper Blink geweest om mijn uit de hand gelopen krullenbos te laten verwijderen... ik heb nog koffie gedronken bij m'n ouders, bij m'n broer, bij m'n zus, bij m'n neef, bij Hofmeyer's Place, bij NEC, bij Bistro Flores, bij Café Faber... ik heb in het bos gewandeld, in het park gepicknickt... we hebben hier nog gezellig gegeten met wat friends èn ik ben óók nog thuis geweest om heerlijk te genieten van het met z'n tweeën thuis zijn en natuurlijk ook van de lente die steeds meer aanwakkert.
Wel heb ik meteen weer een waarschuwing gehad en ben ik nu voorzien van een opgezette klier en amandel in mijn keel met een paar witte plekjes erop, maar het wordt niet erger en heb geen koorts en ik ga er nu nog even vanuit dat het zichzelf oplost.
Ik kan en durf weer steeds meer te genieten, een fijn gevoel!
Greetz,
Bram
