Nu is het afwachten....
De twee transplantaties zijn goed verlopen.
Op beide dagen werd het transplantaat door een koerier binnen gebracht, waarna het vervolgens in een bak met water ontdooit en tot ± 37°C verwarmd werd.
Op de tweede dag was de koerier iets later, omdat ze hier ontzettend druk bezig zijn met de Tour de France en alles dus afgesloten is, maar gelukkig is het hem gelukt om overal doorheen te komen.
(Lance Armstrong was gisteren nog hier in het gebouw, helaas alleen op de poli, ik had hem wel een keer live willen zien).
Met een mengeling van spanning, angst, verwachting en hoop waren we aan het wachten tot alles gereed stond voor de transplantatie.
Binnen no time stroomden de stamcellen via mijn infuus mijn lijf in, op weg naar hun "kraambed". Echt binnen een paar minuten was het gedaan, nog even spoelen zodat de laatste cellen er ook uit kunnen en dat was het dan. De lege zakjes hebben we als souvenir gekregen.
Tijdens de transplantatie was er veel belangstelling, ineens stonden er wel 6 mensen rond mijn bed om mee te kijken, te leren en te controleren.
Na de eerste transplantatie heb ik de rest van de dag liggen slapen met een beetje 'n grieperig gevoel, maar waarschijnlijk is dat ook nog een reactie op de bestraling geweest.
Na de tweede ging het een stuk beter, nog wel veel geslapen en een beetje rillerig, maar ik had voor het eerst een hele dag niet overgegeven en kon gelukkig weer wat meer eten.
Nu, de dag erna is het een beetje raar om "niets" te voelen, ja ik voel dat mijn slijmvliezen aangetast zijn en dat mijn bloedwaarden aan het kelderen zijn waardoor ik o.a. steeds minder fut heb, maar voor de rest moet alles nog beginnen. Het risico zit dan ook in het feit dat het nog zo lang duurt voordat die nieuwe stamcellen weer bloed gaan produceren. In die tussentijd staat mijn verdedigingsmechanisme totaal uit en kan er dus nog heel veel gaan gebeuren. Ik krijg nu wel preventief allerlei middelen om het risico zo laag mogelijk te houden, maar helaas is niet alles te voorzien in dit geval.De komende weken zullen uitwijzen of ik geschikt ben als kraamkamer voor nieuwe, verse, "niet zieke" en levenslustige stamcellen. Maar ik ga het ze zo comfortabel mogelijk maken!! Dit is het begin van mijn mini-renaissance, .....het is alleen wel te hopen dat ik er íets knapper van word. Anders is het later zo van "tja, het is allemaal wel goed gegaan, maar....ik heb het idee dat ze iets vergeten zijn...." ;-)
I'll keep you on the hight!
Greetz,
Bram
ps: Halve finale!!!!
Nederland - Uruguay : ? : ?
