dinsdag 2 november 2010

In twee keer raak...

Door de vorige ervaring was ik vanmorgen flink zenuwachtig voor de lumbaalpunctie, op een of andere manier heb ik dat bij een beenmergpunctie veel minder, ik denk dat het komt door het idee dat ze bij een lumbaalpunctie met zo'n naald tussen je wervels door moeten, brrrr...
In principe begon het goed, maar na een tijdje pijnlijk "zoeken" werd duidelijk dat er geen vocht uit kwam, dus moest er een wervel hoger nóg een keer geprikt worden, grrrr..., maar dat ging gelukkig vrij snel en het vocht stroomde mooi de buisjes in.
Na de punctie moest ik nog drie kwartier op mijn rug blijven liggen om "lekkage" en hoofdpijn te voorkomen en daarna konden we weer gaan.

Tijdens dat ik daar lag heb ik ook mijn hematoloog nog gezien, de bloeduitslagen van vandaag zagen er weer normaal uit, geen rare dingen, mijn huid is erg rustig dus de prednison is weer iets verlaagd, nu naar 2 x 15mg per dag en verder is er eigenlijk niets veranderd sinds vorige week.
Volgende week krijg ik weer een scan om te kijken hoe het er in mijn longen uit ziet, hopelijk heeft de Voriconazol dan al resultaat geleverd! Ik loop nog wel de hele dag te blaffen, dus op dit moment zit het er waarschijnlijk nog wel, maar erger is het gelukkig niet geworden.

Over drie weken krijg ik de uitslag van de lumbaalpunctie en ik ben heel benieuwd of daar iets bruikbaars uitkomt. Als ze niets kunnen vinden is het dus nog steeds niet duidelijk waar nou die "uitval" aan mijn linkerkant vandaan komt. Natuurlijk hoop ik dat ze niets vinden en dat het uiteindelijk "gewoon maar" een bijwerking van de medicatie blijkt te zijn.

Volgende week weer meer... (of weer minder natuurlijk ;-) )


Greetz!
Bram