Mijn bloedwaarden zijn nu twee dagen hoog genoeg dus.....
Ik zit nu op de bank te genieten van alles om me heen, vooral de stilte valt op, 6 weken airco loeiend naast je hoofd geeft best wat herrie :-) Als je stilte zolang hebt gemist is het bijna of je het kan horen! Het is dus eigenlijk nooit helemaal stil...
De laatste uren in het ziekenhuis gingen redelijk snel voorbij, alle spullen inpakken, vragen aan de verpleegkundige, medicijn-recepten gekregen, medicijn-schema doorgenomen en voor de rest steeds zenuwachtiger worden om van die kamer af te kunnen lopen.
Ik heb nog een trombocyten transfusie gekregen omdat anders de waarde te laag (was 33, moest +40 zijn) zou zijn voor het verwijderen van de Hickman katheter.
Na ongeveer anderhalf uur kwam de chirurg met z'n hobbykoffer vol tools, hij verdoofde me plaatselijk en deed zijn ding, het ging allemaal zeer geroutineerd (en gelukkig voelde ik niet veel want na 6 weken zat het gedeelte dat onder mijn huid aangebracht was, flink aan mijn huid gehecht) en na een minuutje of 10 en nog een half uurtje de wond afdrukken, mocht ik dan eindelijk die deur door!!!
Het blijft een vreemde gewaarwording en ik denk dat alleen een medepatiënt, een gevangene of een dierentuindier het gevoel zal kennen.
Alsof je weer mee mag doen met de rest, zo van "je hebt nu lang genoeg na kunnen denken, kom er maar weer bij" of alsof je 6 weken geleden per ongeluk met onzichtbaarheidsverf ;-) hebt zitten klooien en er een hele bus over je heen is gevallen waardoor je niet opviel al die tijd, nu is de verf er voor het grootste gedeelte af en zien mensen je weer :-)
Tja, met m'n fantasie is in ieder geval niets gebeurd in al die tijd, haha.....
Morgenvroeg heb ik meteen weer een polikliniek afspraak bij mijn arts in Rotterdam en dat zal de start zijn van een nog zeer intensief traject, maar ik ben weer thuis..........ik ben weer THUIS!!
Als er weer nieuws is, laat ik het weten!
Greetz,
Bram
Had ik al gezegd dat ik het fijn vind om weer thuis te zijn? ;-)
